පියෙන්
පිය සිඟිති පා නඟන විට
පිටුපසින් නොසෙල් වී හිඳින්නැති
ඇද වැටෙන්නට නොදී හැම විටම
කෙළින් යන හරි විදිය කියන්නැති
ස්වප්නයක් නොවේ නුඹ කිසි විටෙක
එකම එක මහඟු ආදරය මිස
මිය නොයන කිසි දිනෙක මිය නොයන
වියපත්වු ළය මඬල නිදන් වුණ
මඟුල් මුද්දට හිරව දුක් වින්ද
තටු බිඳුණ කිරිල්ලක තටු අතර
උණුහුමට උස් මහත් උනෙමි මම
තැබූ පියවර බොහෝ දුර වැඩිය
ඉතිං මට
හැරෙන්නට නොහැක ආපසු බලා
බලාගෙන සිටියාට එන තුරා
පව්කාර කමෙක මහ බර දැනේ
කාලකණ්ණිම කමෙක දුක දැනේ
ජීවිතය කුමක්දැයි සිතන්නෙමි
අහිමි කරගත් බවක් හඟින්නෙමි
පිටුපසින් නොසෙල් වී හිඳින්නැති
ඇද වැටෙන්නට නොදී හැම විටම
කෙළින් යන හරි විදිය කියන්නැති
ස්වප්නයක් නොවේ නුඹ කිසි විටෙක
එකම එක මහඟු ආදරය මිස
මිය නොයන කිසි දිනෙක මිය නොයන
වියපත්වු ළය මඬල නිදන් වුණ
මඟුල් මුද්දට හිරව දුක් වින්ද
තටු බිඳුණ කිරිල්ලක තටු අතර
උණුහුමට උස් මහත් උනෙමි මම
තැබූ පියවර බොහෝ දුර වැඩිය
ඉතිං මට
හැරෙන්නට නොහැක ආපසු බලා
බලාගෙන සිටියාට එන තුරා
පව්කාර කමෙක මහ බර දැනේ
කාලකණ්ණිම කමෙක දුක දැනේ
ජීවිතය කුමක්දැයි සිතන්නෙමි
අහිමි කරගත් බවක් හඟින්නෙමි
2010
© Subhadra Jayasundara
