පහන් සංවේගය

පේමතෝ විප්පමුත්තස්ස

කඩා ගමි මම කෙස්ස

දත් මිටි සපාගෙන

මනස මිරිකාගෙන

වීරිය පුරමි

පේමතෝ විප්පමුත්තස්ස

රුදුරු හිම කුණාටුව

ජනපදය හඹා එයි

මත් සුළං කෙසේ නම් නවතම් ද

කවදාක හෝ දිනෙක අපේ ඇස්

හිම මතින් මිරිඟුවක් දකින බව

මට කියූ බව නුඹට අමතකය

සැබෑවට ගලන මෘදු වතුරකට

මිරිඟුවක් යැයි කියා සිතූවෙක්

ඉන්නවා නම් ඇවිත් වැලපෙන්න

ඉතිං ඒ අන්ධ බව

මිදීමකි සිතාගෙන

ඒ උනත් පෙම්බරව වැලපෙන්න

ප්‍රේමයෙන් සිත පිරී තිබුනොතින්

නුඹ දෙපා තබන තැන

නොනවතින මහා දිය සුළියක්ය

දිය මතින් අසෙනියා මල් පිපී

සුළි අගින් වක්ව ඉඳු සැව් නැගී........

ඒ උනත් නුඹෙ දෙපා සුළියකය

එක් වරම සිඳී ගිය දියවරක

පෙනැහැල්ල නමින් කරමල දරන

ජීවයක් තිබෙන්නට බෑ නේද

හිඳුණ බිම මීන වරලක නමට

සහේතුක මතක බණ කියන්නට

මෝසමක් වී මිතුරු සිත් එන්න

මිදීම ම නිවීමක් වන කලට

ඒ නියත මොහොත තුළ

මිදීම ම රිදීමක් විය හැකි ය

එස ඳ මම

කඩා ගන්නෙමි කෙස්ස

පේමතෝ විප්පමුත්තස්ස

2011

© Subhadra Jayasundara